Jaman baheula sasatoan teh barisa
ngomong kawas jelema biasa. Sakabeh sasatoan hirupna teh sauyunan jeung
tara mumusuhan. Ari anu dianggap mush ku sasatoan teh ngan hiji, nyaeta
paninggaran.
Hiji poe si kuda Sebra jeung si Lutung keur ngalobrol.
“Tung jigana mah ngan bulu urang bae anu teu rupa-rupa warnana teh, nya?” ceuk si kuda Sebra
“Enya nya, nga urang bae nu goreng bulu teh. Tenjo tuh si Merah mah, buluna mani rupa-rupa, “ tembal si Lutung.
“Tung, kumaha lamun bulu urang teh urang pulas bae ambeh rupa-rupa kawas batur!” ceuk si kuda Sebra.
“Hayu bae, ayeuna urang menta cetna heula ka patani, sugan bae bogaeun keneh, sesa eta patani ngecet saungna” tembal si Lutung.
Bral bae si Sebra jeung si Lutung
arindit ka imahna patani, rek menta cek. Kabeneran di imah patani aya
keneh cet, tapi kari cet hideung.
“bae lah cek hideung oge” ceuk si Sebra, nya dibikeun bae cet teh ku patani ka Si Sebra jeung si Lutung.
Kacaritakeun si Sebra jeung si Lutung sasadian rek mulas bulu maranehna.
“urang heula ah nu dipulasna” ceuk si
Sebra, “Sok bae lah” tembal si Lutung bari prak mulas bulu si Sebra. Ari
Warnana teh geus disatujuan ku duanana oge, nyaeta warna belang. Ku
sabab bulu si sebra mah bodas, nya warna buluna teh jadi hideung bodas,
mani alus katenjona oge.
Sanggeus bulu si Sebra kabeh dipulasna,
nya ayeuna bagean si Sebra mulas bulu si Lutung. Ku sabab cetna di
handap, nya ku si Sebra teh rek dikatempat nu rada luhur, kakara ge cet
teh rek dikaluhurkeun, na ari jeletit teh suku si Sebra digegel sireum.
Bakat ku kaget, nepi ka cet teh ragrag ngabanjur si Lutung nu keur diuk
handepan si Sebra. Nya atuh bulu si Lutung jadi hideung saawak-awak. Tah
ti harita lutung teh warna hideung.
